Tüm düşünceleri göz önünde bulundurarak özet yap ve konu hakkında bir karara var

KİTAP

"Her toplum bir kitaba dayanır: Ramayana Neşideler Neşidesi veya Kur’an. Senin kitabın hangisi? Dostoyevski, “Avrupa’yı kendimizden çok daha iyi tanıyoruz” diyor. Biz ne kendimizi tanıyoruz, ne Avrupa’yı. Tarihimiz mührü sökülmemiş bir hazine. Sosyologlarımız bir Kızılderili köyünü keşfe gider gibi, alan çalışma- lanına koyuluyorlar. Avrupa’yı, Avrupa’nın istediği kadar tanıyoruz.

Ne var ki ihtiyar Batı da hafızasını kaybetmişe benziyor. UNESCO, kitap yılında, kitap için yazılmış en güzel eseri hatırlayamadı: Susam ve Zambaklar

Susam ve Zambaklar Ruskin’in (Iraskin) en çok sevilen, en çok okunan kitabı. Şöyle diyor Ruskin: "Kendi- mize dost seçeceğiz. En iyilerini seçmek istiyoruz. ama nerede bulacağız o dostları? Kaç kişiyi tanıyoruz? Her istediğimizle tanışabilir miyiz? Talihimiz yâr olursa, uzaktan görebiliriz büyük bir şairi, sesini duyabilirsek ne devlet… Bir bakanın odasında on dakika kalmak, bir kraliçenin bakışlarını bir saniye üzerimize çekmek. ümit edeceğimiz bahtiyarlıkların en büyüğü. Ama hep buna benzer mesut tesadüfler peşindeyizdir. Yıllarımızı, duygularımızı kabiliyetlerimizi harcariz bu uğurda. Sayısız zilletlere katlamaz. Bize her an kollarını açan bir

dostlar topluluğundan habersiz yaşanız. İçlerinde hükümdarlar da vardır, devlet adamlan da, Günlerce şikâyet etmeden iltifatlarımızı beklerler. Ağız açmalarına izin vermeyiz. Filhakika seçiş hürriyetimizin hudutsuz olduğu tek dünya: kitaplar dünyası" Ruskin kitaplan ikiye ayırır: Geçici olanlar, kalıcı olanlar. Geçiciler faydalı veya tatlı birer konuşma: Seyahatna

meler, hatıralar. Bunlar kitaptan çok bir nevi mektup, bir nevi gazete. Kalıcı kitap, sohbet değil. yazıdır. Birkaç sayfaya sığdırılmak istenen bütün bir hayat. Ebediyete yollanan mesaj. Kimsenin söylemediği ve söyleyeme- yeceği gerçek. Yazar, o birkaç sayfayı kaleme almak için gelmiştir dünyaya. Mümkün olsa taşa kazır fikirlerini. Kütüphane, bütün çağların, bütün ülkelerin ölümsüzleri ile dolu. Bu ulular bezmine kabul edilmenin tek şartı. liyakat. Mabede bayagılar giremez. Diriler naziktir, ölümsüzler titiz. Gerçekten severseniz konuşurlar sizinle. Bir kitabı okurken he güzel kitap" deriz. “yazar da tıpkı benim gibi düşünmüş. Yanlış şöyle dememiz gerekirdi: bunu daha önce hiç düşünmemiştim ama, galiba doğru.” Yahut, "belki şimdi anlayamıyorum, birkaç gün sonra

anlarım" Once teslimiyet, anlamak cehdi. Sonra hüküm. Yazarın gerçekten değeri varsa, düşüncesini, bir

hamlede kavrayamazsınız. Söylemek istediklerini bütünü ile söyleyemez yazar, söylemek de istemez. Gizler,

istiarelere başvurur.

Güzel sabahlan kucaklayan sis gibi güzel eserleri saran bu sis de tabil. Düşünceye cazip ve parlak bir biçim vermek küçültür düşünceyi. Büyük yazar içinden gelen sesi olduğu gibi haykırandır. Kelimeleri kullanırken avamın hoşuna gidip gitmeyeceğini düşünmez. Derin bir düşünceyi anlamak, o düşünceyi kavradığımız anda derin bir düşünceye sahip olmaktır. Kendi içine, kendi kalbine inmektir. Nesneleri bulutlar arkasından görürüz. Düşünmek bu sisleri yırtarak aydınlığa varmaktır.

Yazar düşüncesini yardım olsun diye sunmaz. Bir mükafattır bu. Layık mısınız, değil misiniz? Anlamak ister. Tabiat da öyle değil mi? Altın neden toprağın derinliklerinde? Okurken araştırmaya çıkacağınız maden: yazarın düşüncesi veya niyeti Araçlanınız: zekā ve bilgi. Kayayı kıracak, madeni eriteceksiniz. Önce kelimeyi fethe- deceksiniz. sonra heceleri, harfleri.

Bir aydın yabancı dil bilmese de olur, çok kitap okumasına da ihtiyaç yok. Yeter ki ana dilini gerçekten bilsin. Kelimeleri şecereleriyle tanısın. Asıl olanları adilerinden ayırsın. Karanlık kelimeler vardır, arılar gibi vızıldayan kelimeler. Taşıdıkları hiçbir düşünce yoktur, kimse tarafından anlaşılmazlar. Ama yine de herkesin ağzındadır- lar. Onlar için yaşanır, onlar için ölünür: Hayalimizin rengine bürünürler. Göremeyiz onları, pusudadırlar. Ve bir atılışta parçalar bizi. Dilimizin her kelimesi başka bir dilden gelmiştir. Nice, ülkeler dolaşmıştır bize gelinceye

kadar. Ciddi olarak okumak isteyen Yunan alfabesini öğrenmeli (Ruskin İngilizlere söylüyor bunu). Her dilden lügatlar bulunmalı kütüphanenizde. Okuduğunuz metinde hiçbir karanlık kelime kalmamalı. Büyükler, bayağıları meclislerine kabul etmez. Bayağı, hissetmeyendir, Sevmeyen, sezmeyen, anlamayandır. Akıl doğruyu gösterir: İyi ile kötüyü ayıran: gönül. Büyük ölülerin dostluğuna, İyi ile kötüyü birbirinden ayırmak

için de koşmalıyız. Gerçek bilgi, disiplinli ve denenmiş bir bilgidir.

Gerçek heyecan imtihandan geçmiş bir heyecan. İlk coşkunluklar boştur, aldatıcıdır. Kapıldınız mı uzaklara sürükler sizi. Duygunun asaleti, kuvvet ve isabetindedir. Açılması yasak bir kapıyı zorlayan çocuğun, efendi sinin eşyalarını karıştıran uşağın tecessüsü, terbiyesiz bir tecessüs. İnsanlığın bilgi susuzluğunu gidermeyeçalışan tecessüs, asil. Bizi bir dedikodunun teferruatına zincirleyen alāka, serseri bir alâka; can çekişen bir toplumun acılarına ortak eden alâka, insanca.

İngiliz hodgâmdır, heyecansızdır. Bir millet değil, bir yığın. Yığını kolayca kandırabilirsiniz, duyguları hiçbir temele dayanmaz. Yığın düşünmez, maruz kalır. Nezleye yakalanır gibi tutulur bir fikre. Ateşi yükselince ars- lanlaşır, nöbet geçince her mukaddesi unutuverir. Büyük bir milletin duyguları ölçülü, düzenli, devamlıdır.

Okumaktan hangi hakla sözediyoruz? Okuma terbiyesinden önce, çok daha mühim, çok daha âcil disiplinlere muhtacız. Böyle bir ruh haleti içindeki insanlar nasıl, neyi okuyabilirler? Büyük bir yazarın tek satırını anlamaları imkânsız.

Kendini yığın haline getiren bir millet payidar olamaz. Tek kaygısı para olan bir yığın yaşayamaz. Düşünceyi küçümsüyoruz. Kitaba harcadığımız parayı, atlar için harcadığımızla kıyaslarsak, yerin dibine girmemiz gerek- mez mi? Kitap sevene, kitap delisi diyoruz. Kimseye at delisi dediğimiz yok. Kitap yüzünden sefalete düşen görülmemiş. At uğrunda iflas eden edene(…) En güzel kitap bir kalkan balığı fiyatına. Alan nerede? Umumi kütüphaneler resmî ziyafetler kadar pahalıya mal olsa idi hükümetimizin daha çok iltifatına mazhar olurdu şüphesiz. Kitaplar bileziklerin onda biri kadar etse beyefendilerimizle hanımefendilerimiz arada bir okumak hevesine kapılırdı belki. Birçokları kitabı ucuz olduğu için almaz. Düşünmez ki kitabın tek değeri okunmasın- dadır. Bir değil birçok defalar okunmasında, çizilmesinde, tanınmasında.

Felaketimizin kaynağı kültür yokluğu. Bizi helak eden ne ahlâksızlık, ne bencillik, ne kafamızın ağır işlemesi. Bir öğrenci kayıtsızlığı içindeyiz. Hoca tanımadığımız için yardım görmemize imkân yok.

Hayatı anlamadan geçip gidiyoruz. Olgunlaşmak kalbin daha hassas, kanın daha sıcak, zekânın daha işlek, ruhun daha huzurlu olması demek. İçlerinde böyle bir canlılık, böyle bir hayat coşkunluğu duyanlar dünyanın biricik hâkimleridir. Bütün diğer hükümdarlıklar bu saltanatın maddileşmesi, fakirleşmesidir: Bir nevi tiyatro krallığı. Gerçek hükümdarlar ebediyen hükümrandırlar. Hazineleri yağma edildikçe zenginleşirler.

Meclisten tahıl için kanunlar geçirdiniz. Şimdi başka bir tahıl sözkonusu. Daha nefis, daha besleyici bir ekmek sağlayacak, bir tahıl: susam. Bu susam, kapıları açan büyü. Harami mağaralarının kapılarını değil, hükümdar hazinelerinin kapılarını: kitap.

Gamze_Nur dedi ki KİTAP

Özeti: Gamze_Nur’un konuşmasında, toplumların kültürel ve tarihsel olarak bir kitaba dayanması gerektiği vurgulanıyor. Dostoyevski’nin “Avrupa’yı kendimizden daha iyi tanıyoruz” sözünden yola çıkarak, hem kendimizi hem de Avrupa’yı tanımadığımız belirtiliyor. Tarihimizin hala keşfedilmesi gereken bir hazine olduğu ifade ediliyor. UNESCO’nun “Kitap Yılı” kapsamında kitaplar için yazılmış en güzel eserlerden biri olan "Susam ve Zambaklar"ı hatırlayamaması eleştiriliyor.

Ruskin’in sevilen kitabı “Susam ve Zambaklar” üzerinden, kitapların dost edinilmesinde nasıl bir önem taşıdığı anlatılıyor. Kitaplar, ikiye ayrılıyor: geçici ve kalıcı olanlar. Geçici kitapların çokça mektup veya gazete gibi olduğu, kalıcı kitapların ise ebediyete gönderilen bir mesaj olduğu anlatılıyor. Kitapların, ölümsüzlerle dolu bir kütüphane oluşturduğu ve ancak liyakat sahibi kişilerin buraya girebileceği vurgulanıyor.

Kitapların dili ve içeriği üzerine derinlemesine bir inceleme yapılıyor. Bir kitabın güzelliği, okuyucunun o eseri okuduğunda söylediği, “Bu kesinlikle güzel bir kitap, çünkü benim düşüncelerimi yansıtıyor,” ifadesiyle anlaşılabiliyor. Ancak daha doğru bir yorumun, “Daha önce hiç düşünmediğim bir şey ama belki de doğru,” olacağı belirtiliyor. Anlamanın birkaç aşaması var: önce teslimiyet, ardından anlamaya çalışma ve nihayetinde hüküm verme.

Kitapların Kalıcılığı ve Değeri

Kitapların sadece geçici bir keyif unsuru değil, aynı zamanda derin bir bilgi kaynağı ve ebedi bir yaşam boyunca gönderilen bir mesaj olduğu anlatılıyor. Yazarlar, metinlerini kaleme alırken kendi iç seslerini dinler ve kelimeleri kullanırken toplumun ne düşündüğünü fazla umursamazlar. Anlayış, okuyucunun kendi içine, kendi kalbine inmeyi ve düşünce için istenen derinliği bulmayı gerektirir.

Dilin Önemi ve Anlamaya Çalışma

Gamze_Nur, dilin ve kelimelerin kökenlerini bilmenin önemine değiniyor. Bir kişi çok kitap okumasa da, kendi ana dilini iyi derecede bilmelidir. Dilin her kelimesinin farklı bir dilden gelebileceğini ve kökeninin izini sürmenin önemli olduğunu açıklar. Ciddi bir okuyucu, farklı dillerdeki kelimeleri anlamalı ve bu kelimeleri incelerken ışık tutacak sözlüklerle kütüphanesini donatmalıdır.

Duygular ve Düşünceler

Duyguların ve düşüncelerin gerçekleştirilmemiş olması, Gamze_Nur’un dikkat çektiği bir başka noktadır. Gerçek bilgi, disiplinli ve denemiş olmalı; gerçek heyecan ise imtihandan geçmiş bir heyecandır. İlk coşkular yanıltıcı olabilir ve bu heyecanlar, insanları yanlış yönlere sürükleyebilir.

Toplum ve Kitap Kültürü

Kitap kültürü eksikliği ve bunun kaynakları üzerinde duruluyor. Kitaplara yapılan harcamayla, atlara yapılan harcamaların karşılaştırılması, toplumda kültürün ne kadar küçümsendiğini göstermektedir. Kitapların çok ucuz olması, kitaba olan değer ve ilgiyi zayıflatabilir.

Karar ve Öneriler

Gamze_Nur’un konuşmasının özü, kitapların toplum için ne kadar önemli olduğunu ve bir kitabın sadece okunarak anlam kazanacağını vurguluyor. Bilinçli bir okuma ve derinlemesine bir anlama çabası, bireyin olduğu kadar toplumun da gelişmesini sağlar. Kitapların fiyatlarının düşüklüğünü bahane ederek, onları almamak yerine, bir kaynak olarak benimsenmesi gerektiği sonucuna ulaşabiliriz. Kitapların yaşamımızdaki yeri ve önemi üzerine daha fazla düşünmeli ve onları sadece birer tüketim malzemesi olarak değil, gelişim ve bilgi kaynağı olarak görmeliyiz.

@Gamze_Nur