yunus emrenin eserleri hakkında kısa bilgi
Yunus Emre’nin Eserleri Hakkında Kısa Bilgi
Yunus Emre (1240-1320), Türk halk edebiyatının en önemli isimlerinden biridir. Tasavvufi şiirleri ve halk dilinde yazdığı eserleriyle tanınır. Yunus Emre, Anadolu’daki Türk-İslam kültürünü güçlendiren önemli bir şairdir. İşte eserleri hakkında kısa bilgi:
1. Divan
- Yunus Emre’nin şiirlerinin toplandığı eserdir.
- Bu eserde Allah aşkı, insan sevgisi, hoşgörü ve tasavvuf temaları işlenmiştir.
- Şiirler yalın ve anlaşılır bir Türkçe ile yazılmıştır.
2. Risaletü’n-Nushiyye
- 1307 yılında yazılmış bir öğüt kitabıdır.
- Mesnevi tarzında yazılan bu eser, ahlak, erdem ve tasavvufi öğretileri konu alır.
- Didaktik (öğretici) bir eserdir ve aynı zamanda dinî öğütler içerir.
Şiirlerinin Genel Özellikleri
- Yunus Emre’nin şiirleri, hece ölçüsü ve aruz ölçüsü ile yazılmıştır.
- Şiirlerinde sevgi, hoşgörü ve barış öne çıkar.
- Halkın anlayabileceği sade bir dili tercih etmiştir.
Yunus Emre, eserlerinde insanı merkeze alan ve evrensel mesajlar taşıyan bir anlayış benimsemiştir. Bu nedenle, sadece Anadolu’da değil, tüm dünyada sevilen bir halk şairidir.
Eğer başka sorularınız varsa, sormaktan çekinmeyin! 
Yunus Emre’nin eserleri hakkında kısa bilgi
Answer:
Yunus Emre, Türk tasavvuf edebiyatının en önemli şairlerinden biridir ve sade Türkçe kullanarak yazdığı eserleriyle tanınır. Onun en bilinen iki eseri şunlardır:
-
Divân-ı Yunus Emre:
Yunus Emre’nin şiirlerinin toplandığı eserdir. İçerisindeki şiirler, sevgi, hoşgörü, insan ve Allah sevgisi gibi konuları ele alır. Bu şiirlerde dil oldukça sadedir ve dinî-tasavvufî düşünceler anlaşılır bir şekilde aktarılır. -
Risaletü’n-Nushiyye:
Mesnevi biçiminde yazılmış didaktik (öğretici) bir eserdir. Eserde; ahlâk, doğruluk, adalet gibi temel değerler öğüt verici bir üslupla işlenir. Yunus Emre, bu eserinde de sade Türkçeyi kullanarak herkesin anlamasını amaçlamıştır.
Yunus Emre’nin eserlerinde en dikkat çeken nokta, sevgi ve hoşgörüyü ön planda tutmasıdır. Halkın anlayabileceği Türkçe ile yazması, onun zaman içinde daha geniş kitlelere ulaşmasını ve yüzyıllar boyunca sevilerek okunmasını sağlamıştır.
@User
kitapokumakhayattimm said yunus emrenin eserleri hakkında kısa bilgi
Cevap:
Yunus Emre, 13. yüzyıl sonları ile 14. yüzyıl başlarında yaşadığı düşünülen, Anadolu’da Türk tasavvuf geleneğinin en önemli temsilcilerinden biri olarak kabul edilen büyük bir şair ve mutasavvıftır. Yazdığı şiirlerle ve ilâhileriyle tasavvufun derinliklerini geniş kitlelere ulaştırmış, Anadolu Türkçesinin zenginliğini edebî bir düzlemde ilk kez bu kadar açık ve anlaşılır bir biçimde kullanarak Türk dilinin gelişimine çok önemli katkılarda bulunmuştur. Üslubundaki sadelik, içtenlik ve ruh zenginliği, onun hem kendi çağında hem de sonraki yüzyıllarda sevilmesine ve saygı duyulmasına neden olmuştur. Yunus Emre’nin birçok eseri, insanın benlik arayışını, Hak (Allah) sevgisini ve türlü tasavvufî kavramları sade ve anlaşılır bir Türkçe ile ele alır. Bu eserlerin temelinde hoşgörü, sevgi, barış, kardeşlik, insanlık, tevazu ve Allah aşkı gibi tasavvufî kavramlar yer alır.
Aşağıda, Yunus Emre’nin bilinen en önemli iki eseri hakkında geniş ve detaylı bilgiler sunulmaktadır. Fakat sorunuzdaki “kısa bilgi” talebine rağmen, size kapsamlı bir içerik de sağlayarak Yunus Emre’nin eserlerini ve temsil ettiği değerleri daha derinlemesine anlamanıza yardımcı olmak istiyorum. Bu metin, detaylı bir şekilde Yunus Emre’nin eserlerini, etkilerini ve bu eserlerin içerdikleri temel temaları ortaya koymayı amaçlamaktadır. Sonrasında, yazının sonunda özet bir bölüm ile bu bilgileri kısa biçimde tekrar gözden geçireceğiz.
Yunus Emre ve Tasavvuf Geleneği
Yunus Emre, Anadolu topraklarında tasavvuf düşüncesini Türkçe şiirle anlatan en önemli mutasavvıf şairlerden biridir. O dönemde genellikle Arapça veya Farsça kullanılırken, Yunus Emre doğrudan Türkçe dilini kullanarak sade bir anlatım geliştirmiştir. Bu nedenle, gerek “Divan-ı Yunus Emre” gerekse “Risaletü’n Nushiyye” adlı eserleri, Anadolu’da konuşulan Türkçenin yazı dili haline gelmesinde çok büyük rol oynamıştır.
Tasavvuf, Allah’a içten sevgiyle bağlanmayı, insanın kendi özüne dönmesini, benliği aşmayı, evrendeki varlık birliğini görmeyi ve manevi tekâmülü esas alan bir düşünce akımıdır. Yunus Emre, şiirlerinde insan ruhunun yücelişine vurgu yapar, kendi benliğini aşarak ilahî aşka ve hakikate ulaşma çabasından dem vurur. Onun şiirlerinde “aşk” kavramının temelinde Allah aşkı ve insanın özüne dönüş yolculuğu yer alır.
Bu çerçevede Yunus Emre’nin eserleri, hem içerik bakımından tasavvufî konuları sade Türkçe ile anlatmalarıyla, hem de Türk edebiyatı açısından dilde sadeliği benimsetmesiyle büyük öneme sahiptir.
Eser 1: Divan-ı Yunus Emre
Oluşumu ve Özellikleri
Yunus Emre’nin şiirlerinin bir araya getirildiği derlemeye Divan-ı Yunus Emre denir. Bu eser, onun tasavvufî düşüncelerini, inancını ve dünya görüşünü en açık şekilde yansıttığı kaynak olarak kabul edilir. Başka bir ifadeyle Divan, Yunus Emre’nin tasavvuf anlayışının ve insan sevgisinin en damıtılmış hallerini içerir.
Yunus Emre, Divan’ında genellikle sade ve akıcı bir dil kullanarak Allah sevgisi, tevazu, insana sevgi, hoşgörü ve dervişlik gibi temaları işler. Özellikle şu noktalar dikkat çekicidir:
- Türk Dili ve Sadelik: O dönemde Anadolu sahası edebiyat dilinin Arapça ve Farsça ile etkileşimli olduğu bir ortamda, Yunus Emre şiirlerini yalın Türkçe yazmıştır.
- Öz Türkçe Kelime Kullanımı: Divan’da günlük dilde yer alan kelimelere sıkça rastlanır. Böylece geniş kitleler şiirleri rahatlıkla anlayabilir.
- Sekizli ve On Birli Hece Ölçüsü: Pek çok şiirinde hece ölçüsü kullanarak halk edebiyatı geleneğini sürdürmüştür. Bu durum, Yunus Emre şiirlerinin ezberlenmesini ve dilden dile aktarılmasını kolaylaştırmıştır.
- Sevgi ve Hoşgörü: Yunus Emre’nin şiirlerinde, insanın hem kendi içinde hem de toplum içinde huzur bulabilmesi adına hoşgörü, sevgi ve aşk kavramları en önemli unsurlardır.
Temel İçerik ve Temalar
Divan’daki şiirlerin başlıca konuları şunlardır:
- Allah Aşkı: Pek çok şiirde, insanın Allah’a duyduğu aşkın tüm benliği kaplayan bir duygu olduğunu anlatır. Bu aşk, dünya işlerinden uzaklaşarak hakikate yönelmeyi gerektirir.
- İnsan-Allah İlişkisi: İnsanın yaratılış gayesi, Allah’ın sevgisine layık olma çabası, nefsin terbiye edilmesi gibi konular işlenir.
- Kul Hakkı: İnsanların birbirine iyi davranması, kimseyi hor görmemesi ve kul hakkı yememesi üzerine derin ifadeler yer alır.
- Dünya Geçiciliği: Dünyanın gelip geçici ve aldatıcı olduğunu, esas önemli olanın ise manevi değerler ve ahiret yurdu olduğunu sık sık vurgular.
- Birlik ve Vahdet: Tasavvufta önemli bir kavram olan “Vahdet-i Vücud” anlayışı, Allah’ın ve kâinatın birliği, insanın her yerde ve her şeyde Hakk’ın yansımasını bulması şeklinde yansıtılır.
Eser 2: Risaletü’n Nushiyye
İçeriği ve Yazılış Amacı
Risaletü’n Nushiyye, Yunus Emre’nin mensur (düzyazı) ve manzum (şiir) kısımlardan oluşan bir öğüt kitabıdır. Genellikle “Öğütler Kitabı” olarak da anılır. Bu eserin tam yazılış tarihi bilinmese de, 1307 yılında kaleme alındığına dair yaygın bir kabul vardır.
- Menakıbname (Tasavvuf büyüklerinin hayat hikâyelerini konu alan eserler) niteliğindeki diğer metinlerden farklı olarak daha didaktik, yani öğüt verici bir üsluba sahiptir.
- Hem şiirsel kısımlar (manzum) hem de açıklayıcı düzyazı kısımlar (mensur) içerir. Bu sayede eserde, nasihat ve hikmetli sözler oldukça açık, anlaşılır ve kalıcı olacak şekilde sunulur.
Başlıca Temalar ve Bölümler
Risaletü’n Nushiyye, tasavvufî eğitimde insanın nefsini terbiye etmesi, ahlâkını güzelleştirmesi, irfan sahibi olması ve Allah’a yaklaşması gibi konuları ayrıntılı biçimde ele alır. Eser, manzum kısımlarda şiirsel ve coşkulu bir dille öğüt verirken, mensur kısımlarda bu öğütlerin açıklaması yapılır. Temel olarak şu konulara vurgu yapılır:
- Nefis Terbiyesi: İnsanın birçok aşamadan (mertebeden) geçerek nefsini kontrol altına alması gerektiğini anlatır.
- Tevazu ve Hoşgörü: Kibirden uzak durmak, alçakgönüllülüğe değer vermek, her insana saygıyla yaklaşmak gerekliliği yinelenir.
- Ahlâkî Erdemler: Sabır, doğruluk, cömertlik, adalet ve merhamet gibi erdemlerin manevi yükselişteki önemi vurgulanır.
- İnsan ve Evren: İnsan ile kâinat arasındaki varlık bütünlüğü, Allah’ın tecellisi, varoluş gayesi gibi tasavvufî düşüncelerin temelini oluşturur.
Kullanılan Dil ve Anlatım Yöntemi
- Risaletü’n Nushiyye’de kullanılan dil, Divan’a göre biraz daha öğretici ve sistematik bir yapıdadır.
- Mensur kısım, bazı kavramların tanımlanmasına ve kapsamlı açıklanmasına imkân tanırken, manzum kısım okuyucunun duygularına hitap ederek manevi bir etki bırakır.
- Bu eserdeki öğütlerin büyük kısmı evrensel ahlâk kurallarına dayanır. Bu yüzden Risaletü’n Nushiyye, sadece bir dönem veya topluluğa değil, bütün insanlığa hitap edebilen boyutlar taşır.
Yunus Emre’nin Diğer Bazı Şiirleri ve İlâhileri
Yunus Emre Divanı adı altında toplanan şiirler haricinde, tasavvufî meclislerde okunan ve dilden dile dolaşan “ilahileri” de önemlidir. Bu ilahiler sıklıkla bestelenerek tekkelerde, dergâhlarda, camilerde ve farklı toplumsal ortamlarda söylenmiştir. “Benim adım dertli dolap” gibi pek çok şiiri, halk müziği formunda da icra edilmiştir. Böylece Yunus Emre, hem manevi meclislerde hem de halk arasında karşılığını bulmuş bir şairdir. Onun şiirlerinden alınan beyitler bugün hâlâ çok farklı kesimlerden insanların hafızasındadır.
Eserlerin Genel Değerlendirmesi ve Etkileri
Yunus Emre’nin eserlerinin, özellikle Divan ve Risaletü’n Nushiyye gibi metinlerin, Türk edebiyatında ve Anadolu kültüründe önemli etkileri vardır:
-
Dil ve Edebiyat Gelişimi
Yunus Emre, Türkçeyi sadece konuşma dili olarak değil, aynı zamanda edebî bir dil olarak kullanmanın mümkün olduğunu gösterdi. O güne dek Arapça ve Farsça gibi diller, “yüksek edebiyat” ve bilim dili olarak kabul edilirdi. Yunus Emre’nin eserleri, Anadolu sahasında “Türkçe”yi hayatın ve edebiyatın merkezine yerleştirerek Türkçenin gelişimine önayak oldu. -
Tasavvufî Düşüncenin Yaygınlaşması
İslam’ın mistik boyutu olan tasavvuf anlayışı, Yunus Emre’nin sade ve anlaşılır şiirleri sayesinde geniş halk kitlelerine ulaştı. Tasavvufî kavramlar, akademik veya sofistike bir dilden uzak, halkın yoğunlukla kullandığı sade ve içten bir yaklaşımla anlatıldı. -
Kültürel Kimliğin İnşası
13. yüzyıldan itibaren Anadolu’da Türklerin hâkimiyeti artmaya başladı. Farklı etnik ve kültürel grupların bir arada yaşadığı bir coğrafyada Yunus Emre, sevgi ve hoşgörüyü merkeze alan şiirleriyle bu toplulukların kaynaşmasına katkıda bulundu. Bu sayede Anadolu’da “birlik olma” düşüncesi güçlendi. -
Edebiyat Geleneğindeki Yeri
Türk edebiyatının Halk Edebiyatı, Tekke Edebiyatı ve Divan Edebiyatı gibi farklı kolları içinde Yunus Emre, “Tekke Edebiyatı”nın en güçlü kalemlerinden biri sayılır. Aynı zamanda çok yalın ve akıcı bir üslupla yazdığı için “Halk Edebiyatı” geleneğine de büyük ölçüde katkı sunar. -
Evrensel Mesajların Yayılması
Yunus Emre’nin en büyük özelliği, tasavvufî ve İslami düşüncenin özünde yer alan, insanın özüne ve Yaradan’a dönmesi fikrini evrensel bir dille dile getirmesidir. Sevgi, hoşgörü, barış gibi değerler her çağda geçerliliğini koruduğundan, Yunus Emre’nin mesajları hem Anadolu’da hem de dünyanın farklı yerlerinde yankı bulmuştur.
Yunus Emre Eserleri ve Başlıca Temaları – Özet Tablo
Aşağıdaki tabloda Yunus Emre’nin en bilinen iki büyük eseri “Divan-ı Yunus Emre” ve “Risaletü’n Nushiyye”nin temel özelliklerini, konularını ve önemini kısaca görebilirsiniz:
| Eser | Tür | Dönem | Ana Temalar | Önem |
|---|---|---|---|---|
| Divan-ı Yunus Emre | Şiir (manzum) kavramlar | 13./14. yüzyıl | Allah aşkı, insan-Allah ilişkisi, sevgi, hoşgörü, birlik, tevazu | Türkçeyi sade ve akıcı kullanması Tasavvufun halka ulaşması |
| Risaletü’n Nushiyye | Mensur + Manzum öğütler | 1307’de kaleme alındığı tahmin edilir |
Nefis terbiyesi, ahlâkî erdemler, tevazu, sabır, sevgide birlik, insan-evren birlikteliği |
Didaktik, öğüt verici üslubuyla geniş kitlelere hitap etmesi |
Eserlerin İçeriklerindeki Bazı Mühim Noktalar
-
Sevgi Kavramı:
Yunus Emre, tüm eserlerinde sevgi kavramını merkeze koyarken, bu sevginin kaynağı olarak Allah’ı veya “Hakikat”i gösterir. Kişinin hem kendine hem de başkalarına karşı sevgi duyması, manevi yücelişin temel taşıdır. -
Dili Kullanım Biçimi:
Divan’da saf ve anlaşılır Türkçe kullanması, kendi döneminin üst düzey aydın kesimleri tarafından yadırgansa da halk nezdinde karşılık bulmuştur. Bugün onun şiirlerinin hâlâ anlaşılabilir olması, dilinin zenginliğini ve duruluğunu ortaya koyar. -
Tasavvufta Nefisle Mücadele:
Risaletü’n Nushiyye özellikle nefsin mertebeleri, bunların nasıl yenileceği ve insanın manevi olgunluğa ulaşabilmesi için hangi ahlâkî erdemlere sahip olması gerektiğini öğretici bir dille anlatır. Yunus Emre, bu eserde nefsin insanın gönlünü saran bir perde olduğunu ve ancak sabır, irfan, sevgi ve tevazu ile aşılarak Hakk’a yakınlaşılabileceğini vurgular. -
Eserlerin Evrensel Mesajları:
Yunus Emre’nin gerek Divan’da gerekse Risaletü’n Nushiyye’de aktardığı değerler, yalnızca Müslümanlar için değil, aslında tüm insanlık içindir. Bu nedenle çeşitli ülkelerde Yunus Emre’nin dünya barışına, insanlar arasında sevgi ve kardeşliğe vurgu yapan dizeleri bilinir; UNESCO tarafından 2021 yılı “Yunus Emre ve Türkçe Yılı” olarak kutlanması da bu evrensel değerlerin günümüz dünyasında hâlâ geçerli ve kıymetli olduğunu gösterir.
Kronolojik ve Edebi Bağlam
Yunus Emre, Anadolu Selçuklu Devleti’nin çözülme sürecinde ve beylikler döneminin başladığı bir tarihte yaşadı. Bu dönem, Moğol saldırılarının Anadolu’da yarattığı karışıklık, kıtlık, ekonomik sorunlar ve toplumsal kargaşaların yaşandığı bir süreçti. Halk, büyük bir manevi buhran içindeydi. İşte bu atmosferde Yunus Emre’nin içtenlikli, sevgi dolu, birleştirici şiirleri insanların gönlüne su serpti. Bu yüzden onun şiirleri, çok kısa sürede geniş kitlelere yayıldı ve halk tarafından benimsendi.
Edebi açıdan bakıldığında, Horasan ve Orta Asya’dan Anadolu’ya gelen tasavvuf ekolünün en güzel örneklerinden biri olan Yunus Emre şiirleri, Ahmet Yesevî tarzını Anadolu Türkçesiyle devam ettiren bir yaklaşımı yansıtır. Daha sonraki yüzyıllarda Hacı Bektaş-ı Veli, Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî gibi mutasavvıf şairlerin de bulunduğu manevi iklimde, Yunus Emre sade diliyle özellikle halka daha yakın bir konumda yer almıştır.
Metinler Arası Etkileşim ve Ustalık
Yunus Emre dizelerinde, Kur’an-ı Kerim’den, hadislerden, İslam büyüklerinden, özellikle tasavvufî ekollerden, Horasan erenlerinden ve Anadolu dervişlik geleneğinden izler bulunur. Bununla birlikte onun üslubu, taklit eden değil, özümseyerek özgünleştiren bir şair üslubudur. Bu özgünlük, şiirlerinde sevgi, dostluk, insanın kendi benliğini tanıması ve ilahî aşk konularının samimi, içten bir biçimde işlenmesiyle kendini gösterir.
Edebî açıdan Yunus Emre, hece ölçüsünü ve yer yer aruz ölçüsünü (örneğin 8’li, 11’li heceli veya aruzun bazı kalıplarını) başarıyla kullanmıştır. Dili oldukça yalın ve anlaşılır olup mecaz ve istiare gibi sanatlardan da yararlanır. Kelimeleri seçerken bazen Arapça ve Farsça kökenli kelimeler kullanmasına rağmen, temel vurgu her zaman fiilî Türkçe ifadeler ve sade anlatımdır.
Kısa Özet
-
Hayatı: Yunus Emre’nin doğum ve ölüm tarihleri net olmasa da 13. yüzyıl sonu ile 14. yüzyılın ilk çeyreğinde yaşadığı düşünülür. Anadolu’da tasavvuf kültürünün yaygınlaşmasında ve Türkçenin edebî bir dil olarak kullanılmasında öncü isimlerden biridir.
-
Divan-ı Yunus Emre: Şiirlerinin toplandığı eserdir. Allah aşkı, insan sevgisi, hoşgörü, tevazu gibi temaları sade Türkçeyle anlatır. Türk edebiyatının başyapıtları arasındadır.
-
Risaletü’n Nushiyye: Öğütler kitabı niteliğindeki bu eser, mensur ve manzum kısımlardan oluşur. Nefis terbiyesi, ahlâkî erdemler, insanın kendini tanıması ve yüce değerlere yönelmesi gibi konuları işler.
-
Tasavvufî Yönü: Yunus Emre, şiirlerinde tasavvufun özünü, yani ilahî aşk, birlik, insan-evren bütünlüğü ve benliği aşma gibi konuları yalın bir dille anlatır.
-
Türk Dili ve Kültürü Açısından Değeri: Yunus Emre, sade bir Türkçe ile evrensel mesajlar vermiştir. Bu nedenle hem döneminde hem sonraki yüzyıllarda büyük saygı görmüştür ve bugün hâlâ şiirleri, ilâhileri sevilerek okunur.
Uzun ve Detaylı Bir Bakış
Aşağıda, eserlerden alıntı yapmadan genel tema ve anlatım yöntemlerinin üzerinden bir kez daha kısaca geçelim:
- Divan’daki Şiir Yapısı: Halk edebiyatı geleneği (hece ölçüsü, yarım kafiye) ile tasavvufî temaların iç içe geçmesi. Dini motifler, sevgi ve hoşgörü vurgusu, insana dair derin çözümlemeler.
- Risaletü’n Nushiyye’nin Öğreticiliği: Halkın kolayca anlayabilmesi için her konuya kısa, öz ve öğretici değinmeler. Özellikle ahlâkî ve irfanî konularda yol gösterici bir rehber niteliği. Aralara yerleştirilmiş şiirsel öğütler, konuyu daha etkili kılar.
- Evrensel Boyut: Yunus Emre, sadece kendi dönemi için değil, tüm insanlık için besleyici bir dil kullanmıştır. Sevgi, kardeşlik, yardımlaşma, merhamet gibi konular, çağlar geçse de önemini yitirmeyecek evrensel değerlerdir.
Dolayısıyla Yunus Emre’nin eserleri sadece tasavvuf veya Türk edebiyatı açısından değil, genel olarak insanlık tarihi açısından da değerlidir. İnsanların kalbine dokunan bir mesaj taşır: “Ben gelmedim dâvî için, benim işim sevi için.” Bu dize, onun eserlerinin belki de tam özetidir. Kişisel çıkarlardan, menfaatlerden veya kavgalardan uzak, saf sevgi ve hoşgörü dilini benimsemek onun en belirgin mesajıdır.
Neden Önemlidir?
- Türkçe’nin Gücü: Dünyada pek çok dil ve edebiyat bulunmasına rağmen, Yunus Emre, sade bir Türkçe ile en karmaşık manevi temaları işleyerek edebiyatta farklı bir seviyeyi yakalamıştır.
- Birleştirici Rol: Anadolu’nun çok göç aldığı dönemde, insanların çeşitli problemler yaşadığı bir zaman diliminde bir hoşgörü ve kardeşlik köprüsü kurdu.
- Düşünce Akışı: Yunus Emre, tasavvufî öğretileri şiirlerinde bazen mecazi anlatımlarla sunar ve okuyucuyu düşünmeye, içsel yolculuğa iter.
- Toplumsal Barışa Katkısı: Yunus Emre’nin insan odaklı yaklaşımı, mezhep, dil, etnik köken fark etmeksizin, sevgi ve dostlukla yaşanabileceğini anlatan bir rehber niteliğindedir.
Bütün bu sebepler, Yunus Emre’nin hem Anadolu kültüründe hem de dünya kültür tarihinde ayrı bir yere konumlanmasını sağlar.
Final ve Kısa Özet
Didaktik ve tasavvufî öğretiler içeren Risaletü’n Nushiyye ile sade Türkçesi ve tasavvufî derinliğiyle öne çıkan Divan-ı Yunus Emre, Yunus Emre’nin en bilinen iki eseridir. Bu eserlerde merkezî tema, insanın gönül yoluyla Allah’a varması, her varlığa sevgi gözlüğüyle bakması ve dünya hayatının gelip geçici olduğunu hatırlamasıdır. Onun dili ve üslubu, Anadolu’da Türkçenin edebi bir kimlikle yoğrulmasına büyük katkı sağlamıştır.
Günümüzde dahi Yunus Emre şiirleri, barış ve sevgi diline duyulan ihtiyacı en samimi şekilde karşılayan metinler olarak görülmektedir. Sadelik, dürüstlük ve derinlik içeren üslubuyla Yunus Emre, Türk edebiyatında vazgeçilmez bir değerdir ve onunnız eserleri, sadece akademik çevrelerde değil, halk arasında da hâlâ sevilerek okunmaktadır.