Uyak, şiirdeki kelimelerin son hecelerinin benzerliği ile oluşan bir ses özelliğidir. Yani, iki ya da daha fazla dizedeki son sözcüklerin son heceleri birbirine uygunsa, bu dizedeki kelimeler uyaklıdır denir. Uyak, şiirin ritmik yapısına katkıda bulunur ve şiirin akılda kalıcı olmasını sağlar.
Örneğin:
“Bir zamanlar düşte gördüm ben, Ay doğmuştu, yıldızlar var;”
Bu örnekte, “ben” ile “var” son hecelerinin benzerliği nedeniyle uyaklıdır.
Redif ise, aynı dörtlük ya da mısra içinde birkaç kez tekrarlanan kelime ya da kelime grubudur. Redif, şiirin ritmini belirleyen önemli bir unsurdur ve okuyucunun dikkatini çeker. Aynı zamanda, redif, şairin istediği mesajın vurgulanmasına yardımcı olur.
Örneğin:
“Göklere yazılıdır bizim sevdamız, Çağırsan gelirim, koşarak gelirim, Kış günü yanar, yaz günü solmaz, Sonsuzdur sevdamız, bitmez tükenmez.”
Bu örnekte, “sevdamız” kelimesi mısraların sonunda tekrarlandığı için rediftir.