“İyilik eden iyilik bulur.” atasözünden hareketle öyküleyici anlatım biçimi kullanacağınız bir metin yazınız.Metninize uygun bir başlık koymayı unutmayınız
Kalpten Kalbe İyilik Yolculuğu
Kasabanın en uç köşesinde bulunan küçük bir bakkal dükkanı, sabahın ilk ışıklarıyla birlikte sessizce kapılarını açardı. Sahibi Mehmet Amca, etraftaki herkesin sevgisini kazanmış zarif bir insandı. Hayatı boyunca insanlara yardım etmeyi bir görev bilmiş ve bunun karşılığında birçok dost ve saygı kazanmıştı.
Bir kış sabahı, her zamankinden daha soğuk bir hava kasabaya hakim olmuştu. Mehmet Amca, kapının önündeki karları temizlerken, karşıdan gelen yaşlı bir bayanın zorlukla yürüdüğünü fark etti. Kadının elinde ağır bir çanta vardı ve karın içinde bata çıka ilerlemeye çalışıyordu. Mehmet Amca, dolaba koyacağı malları bir kenara bırakarak aceleyle kadına doğru koştu. Çantasını kibarca aldı ve ona yardım etmeyi teklif etti. Kadın, kısık bir sesle teşekkür ederken gözlerindeki minnettarlık parlıyordu.
Mehmet Amca, yaşlı kadını dükkanına davet etti ve ona sıcak bir çay ikram etti. Yaşlı kadın, uzun zamandır böyle bir iyilikle karşılaşmadığını ve Mehmet Amca’nın ne kadar cömert biri olduğunu anlattı. Sohbet ilerledikçe, kadının adının Ayşe Hanım olduğu ve tek başına yaşadığını, çocuklarının ise başka şehirlerde olduğunu öğrendi.
O günden sonra, Mehmet Amca ve Ayşe Hanım arasında güzel bir dostluk gelişti. Her sabah Mehmet Amca’nın dükkanına uğrar, birlikte çay içerler ve uzun sohbetler ederlerdi. Ayşe Hanım, bir gün Mehmet Amca’ya, eskiden yazdığı şiirlerden birini hediye etti. Mehmet Amca, bu samimi hediyeyi büyük bir mutlulukla kabul etti.
Birkaç ay sonra, Mehmet Amca’nın dükkanı büyük bir yangın tehlikesi atlattı. Bir gece elektrik kontağından çıkan bir kıvılcım, dükkanın arka tarafında küçük bir yangın başlatmıştı. Tam bu sırada Ayşe Hanım’ın oradan geçmesi ve zamanında itfaiyeyi araması sayesinde yangın büyümeden söndürüldü. Ayşe Hanım’ın hızlı hareketi dükkanı ve belki de Mehmet Amca’nın hayatını kurtarmıştı.
Olaydan sonra Mehmet Amca, Ayşe Hanım’a ne kadar minnettar olduğunu bir kez daha dile getirdi. Ayşe Hanım ise sadece gülümseyerek, “İyilik eden iyilik bulur,” dedi. Bu sıcacık kış hikayesi, kasaba halkı arasında hızla yayıldı ve herkes, Mehmet Amca’nın yapmış olduğu iyiliklerin asla karşılıksız kalmadığını gördü.
Mehmet Amca ve Ayşe Hanım, hayatlarının geri kalanında birbirlerine destek olmaya devam ettiler. Bu hikaye kasabanın çocuklarına, iyiliğin ve dostluğun gücünü anlatan güzel bir ders niteliği taşır hale geldi. Kalpten kalbe yapılan her iyilik, bir gün mutlaka yolunu bulup geri dönerdi.