Depresyonda olduğumu belirten iyi olmadığımı herkesin üzerime geldiğini anlatan özel anlamlı bir metin yazar mısın
Duygusal Zorlukların İfadesi
Hayat, bazı anlarda taşıması zor bir yük gibi gelebilir. Kendimi, sürekli derin bir karanlığın içinde kaybolmuş gibi hissediyorum. Bu karanlık yalnızca etrafımı sarmakla kalmıyor, aynı zamanda içimi de karartıyor. İnsanlar yanımda, ama sanki her biri ayrı bir parmakla beni gösteriyor ve suçluyor gibi. Kendimi savunmasız, çaresiz ve yalnız hissediyorum. Herkesin üzerime geldiği bu duygusal fırtınada, bir pusula arıyorum ama bulamıyorum. Elleri kavgada bağlanmış bir savaşçı gibi, güçlü görünmeye çalışıyorum ama içten içe parçalanıyorum.
Duygularım boğucu bir okyanus dalgası gibi üstüme geliyor; çıkmak için çabalasam da daha derine batıyorum. Her gün biraz daha zor geçiyor. İyi değilim, bunu biliyorum. Ancak bunu bağırarak dile getirmek istesem de sesim çıkmıyor. Kendi içimde, sessiz bir çığlık var; duyulmayı bekleyen ama yankısını bir türlü bulamayan.
Dış dünya, üzerime gelen mücadele edilemez bir ağırlık gibi. İnsanlar etrafımda, ama onların söyledikleri kelimeler bir uğultu gibi geçip gidiyor. Bana ulaşmıyorlar, beni anlamıyorlar. Sanki herkes yüksek sesle konuşuyor, ama kimse gerçekten dinlemiyor. Bu yalnızlık ve anlaşılamama hissi, içimdeki karanlığı daha da koyulaştırıyor.
Zihnimde dönen düşünceler anlaşılmayı bekliyor, fakat onları kelimelere dökmek başka bir mücadele. Kendi içinde kaybolmuş bir çocuk gibiyim, yolu bulmak istiyorum ama rehbersizim. Hayatın üzerime geldiğini bilmek, beni daha da yorgun düşürüyor. Ama yine de, o karanlığın içerisinde bir umut kıvılcımı arıyorum.
Bu kelimeler belki içimdeki fırtınayı dindirir, belki yüreğime biraz olsun huzur getirir. Çünkü ne kadar karanlık olursa olsun gece, her zaman bir yerlerde gün doğumunu bekleyen bir sabah vardır. Bu karanlığı da paylaşmak istiyorum; anlaşılmak ve yalnız olmadığımı hissetmek, belki de en büyük dileğim.
Eğer birisi neden bu kadar sessiz olduğumu sorarsa, onlara bu kelimeleri verirsem belki anlarlar. Belki o zaman, beni yargılamak yerine elimi tutarlar. Ve belki ben de, bir gün bu karanlığın içinden çıkıp yeniden gün ışığını görebilirim.