Bana bir durum hikayesi yaz içinde yıldızlarda olsun
Durum Hikayesi: Yıldızlarda Bir Gece
Gece vaktiydi ve gökyüzü, sonsuz bir karanlık örtü gibi kasabanın üzerine serilmişti. Kasabanın ışıklarının uzaktan ufak birer parıltı olarak göründüğü tepeye doğru sessiz adımlarla ilerliyordu. Sessizliğin içinden sadece, rüzgarın ağaç dallarını usulca salladığı sesler duyulabiliyordu.
Anneannesi, çocukken bu tepenin ruhlar ve yıldızlarla dolu olduğuna inandığını söylerdi. Efsaneler, yıldızların öleli çok olmuş insanların umutlarını ve rüyalarını sakladığını anlatırdı. Belki de bu yüzden, tepeye her çıktığında, gökyüzüne bakınca içi huzurla dolardı.
O gece gökyüzü her zamankinden daha parlak görünüyordu. Tepede oturup yıldızların dansını izlerken, düşünceleri birbiri ardına gelmeye başladı. Geride bıraktığı anılar, gelecekte yaşanacakların hayalleriyle birleşiyor, zihninde bir karnaval gibi dönüyordu.
Yıldızların arasında bir şekilde kaybolmuştu. Her biri, ömrünün başka bir anını aydınlatarak, elindeki kaleme ve boş sayfalara ilham veriyordu. Yavaşça derin bir nefes aldı, yıldızların sönük fakat umut dolu ışıkları altında. Sözcükler, her biri birer yıldız tozu gibi uçuşarak, aklında berraklaşıyordu.
Geçmişin ağırlığının yavaşça azaldığını hissetti. O an, gelecekteki muhteşem olanaklar, yıldızların bilge parıltısıyla birleşmişti. Kalbinde yeni bir hikaye filizleniyordu; yıldızlarla dolu gecenin sonsuz sessizliği içinde yankılanan bir hikaye.
“Geceler, peri masallarına ya da destanlara ihtiyaç duymaz,” diye düşündü. “Onlar zaten kendi hikayelerini anlatıyorlar, yıldızların sessiz şarkıları ve onların ardındaki hikayelerle.”
Yıldızlar gökyüzünde parıldarken, o da parmak uçlarında bir umut olan kalemiyle kağıda döküyordu hikayesini. Her cümle, yıldızlar kadar parlak ve kalıcıydı. Hiçbir şeyden şikayet etmeden, kendi yıldız hikayesini yazmaya devam etti.
Sonunda yıldızlara bir kez daha baktı, bu süresiz eşlikten cesaret alarak. Hayatın en mucizevi yıldızları, kalbimizde taşıdığımız hikayeler değil miydi zaten?
Tepeden inerken, bilmeden yüzünde huzur dolu bir gülümseme vardı ve o gece, altında yattığı yıldızlarla işlenmiş bir gökyüzü olup olmadığının artık bir önemi kalmamış gibiydi. Çünkü o da artık kendi yıldızlarıyla dolu bir gökyüzünün imzasını kalbinde taşıyordu.